Niet altijd rozengeur en manenschijn!

Op mijn stageplaats ben ik iets ernstig te weten gekomen waar ik van verschoten was. Ik zal beginnen vanaf het begin.


2 weken geleden op een zondag voormiddag is er iets ernstig gebeurd. Een vader met een psychische beperking is til geslaan en heeft op 18 maart een vreselijke daad gedaan.
Hij heeft zijn vrouw, schoonzus en oudste dochter van 12 jaar vermoord. Dit is plaatsgevonden bij hun thuis. De jongste dochter van 6 jaar heeft zich tijdens het gebeuren verstopt.
De vader is vervolgens weg gerend.
Als ik me niet vergis heeft de grootmoeder (ik weet niet of het de moeder was van de vader of van de overleden moeder en haar zus) het huis gruwelijk terug gevonden. Echt erg!
De vader is zondag namiddag opgepakt. Een geluk!

De oudste dochter zat op de school schuin tegenover de Kennedyschool. Onze directeur is vroeger daar ook even directeur geweest, dus is de school gaan steunen. Bij ons op school werd er ook aan de gebeurtenis gedacht. De vlag werd half opgehesen en het volkslied werd niet gezongen, wel 'onze liever vader'.

Vorige week woensdag was het de begrafenis van de oudste dochter. Toen ik achteraf bij de directeur was, vertelde hij me over een tekening die de oudste dochter getekend had, 3 maand voor deze gruwelijke daad. Toen hij me vertelde dat de inhoudt van de tekening eigenlijk de gebeurtenis was die zich afgespeeld had. De gebeurtenis kon men zien op de tekening. Hij vertelde dat de dochter precies wist op voorhand dat dit ging gebeuren.
Ik verschoot er van dat hij dit vertelde en inderdaad in sommige tekeningen van kinderen kan men zien hoe het kind zich voelt ofzo, maar dit...
Iets daarna kreeg ik de tekening voor ogen. Ik was doodsstil. Ik kon mijn eigen ogen niet geloven.
De oma stond in het midden, met spinnen in haar haar en haar armen in de lucht. Op de grond waren twee plassen bloed getekend en nog spinnen. Rechts was er een spinnenweb met grote spin. Iets boven waren 3 personen getekend. Vermoedelijk zijzelf, haar moeder en haar tante. Links vanboven was er een skelet getekend, vermoedelijk haar vader. De daad was eigenlijk al van te voor getekend en niemand heeft zich vragen gesteld bij de tekening! Vermoedelijk zijn er waarschijnlijk nog al situaties voorgedaan in het huis met de vader en zat ze er mee in haar hoofd... Ik kon het niet geloven! Het was verschrikkelijk! Die dag heb ik geregeld gedacht aan de gebeurtenis en de tekening. Ik heb er over gepraat met verschillende personen. Ik kon er echt niet van over dat niemand de tekening had opgemerkt. Ja pas later, maar dan is het te laat…

Deze tekening was 3 maand voor de gruwelijke daad getekend. Wanneer iemand er zich vragen bij had gesteld, waarom ze zo een tekening had getekend. Zou heel het gebeuren misschien niet gebeurd zijn. Het feit dat ik de tekening met eigen ogen heb gezien, ga ik deze gebeurtenis nooit meer vergeten. Dus leerkrachten of wie dan ook, als een leerling of kind of cliënt zo iets tekent of iets vreselijk. Stel vragen bij tekeningen!!! Echt doen!!

Dit was ook een ervaring, wel iets minder leuk, en leerrijk. In theorie hadden we het al eens gezien en denk je er ook aan. Maar in praktijk is het choquerender als je ermee geconfronteerd word..

Ik wou jullie dit vertellen, zodat jullie ook letten op kleine details wat heel veel informatie kunnen geven over thuissituaties/gevoelsleven van kinderen, pubers,.... Het is hier gebeurd en het kan overal gebeuren... Natuurlijk hopen van niet!

Dikke bees van de dees!